حال کتاب خوب است. حال شما چطور؟

       

    

       اکنون که در هفته کتاب هستیم شاید بد نباشد درباره وضعیت کتاب و کتابخوانی در ایران حرف بزنیم. این روز ها اظهار نگرانی از کتاب نخواندن مردم و آه و ناله از اعتیاد روزافزون جوانان به فضای مجازی زیاد به گوش می رسد. من از این حرف های کلیشه ای و تکراری خسته شده ام و فکر می کنم دارد زیادی روی این قضیه اغراق می شود. به هر حال هنوز هم تعداد زیادی به مطالعه علاقمند هستند و هنوز هم کتاب های بسیاری چاپ می شوند و خریده می شوند و خوانده می شوند. و هنوز کتابخانه های عمومی مورد مراجعه مردم هستند.

        خب بعضی هستند که همیشه آیه یاس می خوانند و برای نابسامانی ها و مشکلات جامعه گله و شکایت می کنند  ، بدون این که نیمه ی پر لیوان را هم ببینندو به جنبه های مثبت هم اشاره کنند.متاسفانه آنها همیشه منفی بافی می کنند و خودشان برای حل مشکلات قدمی برنمی دارند و راهکاری نشان نمی دهند. آنها مثل کسانی هستند که بالای سر بیمار نشسته و به جای دلداری دادن مرتب ائ را از بیماریش می ترسانند.

    من اعلام می کنم حال کتاب خوب است و ملالی نیست. به هر حال اگر مکشکلاتی هم هست  ، این مشکلات کم و زیاد قبلا هم بوده است. مگر در 50 سال پیش بیش از نیمی از مردم کشور بیسواد نبودند/؟ مگر آمار کتابخوانی پایین نبود؟

      نمی خواهم کاستی ها و مشکلات را توجیه کنم. فقط می گویم دیگر کنار نشستن و نق زدن بس است. اگر راست می گویید آستین ها را بالا بزنید و کاری بکنید.اگر در خانه فرزندانی دارید ، با جایزه گذاشتن و با تشویق آنها را به مطالعه علاقمند کنید. اگر معلم هستید ، به دانش آموزان کتاب های مفید را معرفی کنید و از آنها بخواهید که خلاصه کتاب را در کلاس بخوانند. اگر ثروتمند هستید برای مدارس پایین شهر متاب بخرید و کتاب هدیه کنید. اگر مقام اداری و پست مدیریتی دارید برای کتاب خوان ها امتیاز بیشتری در نظر بگیرید و برای کتاب خوانی پرسنل خود برنامه و بودجه ای در نظر بگیرید....... و خیلی کارهای دیگر که می شود کرد و نمی کنیم.

    باور کنید حال کتاب خوب است اگر خودمان بخواهیم.

فاجعه اخلاقی در جامعه پزشکی

    یک:     اگر  از شما بپرسند باسواد ترین ، فرهیخته ترین و آگاه ترین اقشار در مردم کدامند چه پاسخی می دهید؟  بزشکان  ، مهندسان و اساتید دانشگاه جزو پاسخ شما خواهند بود. یعنی مردم این قشر ها را اگاه ترین طبقه اجتماع می دانند.

 

         دو:     طبق یک آیین  قدیمی پزشکان جوان پس از پایان تحصیل و آغاز طبابت سوگند نامه بقراط را قرائت می کنند و قسم می خورند که اخلاق حرفه ای پزشکی را رعایت کنند . از جمله هر بیماری را بدون در نظر گرفتن وضعیت مالی درمان کنند.

          سه:  در وجدان هر انسانی نوع دوستی وجود دارد و وجدان انسان حکم می کند اگر انسان دیگری گرفتار مشکل یا بیماری و یا خطر مرگ  شود و ما بتوانیم کمکی به او بکنیم ، باید به کمک او بشتابیم و از تمام توان ، امکانات ومعلومات خود برای رفع مشکل یا نجات جان انسان های دیگر استفاده کنیم.

           چهار: از اینها گذشته اگر مسلمان باشیم و قرآن و پیامبر اسلام و پیشوایان دین را قبول داشته باشیم  ، توصیه های اکید به مسلمانان را در کلام وحی و رهبران دین می بینیم که به کمک به همنوعان و رفع گرفتاری یا نجات جان آنها تاکید شده است.

         اما با دریغ و تاسف پزشکانی را می بینیم که عمل جراحی بیماران خود را مشروط به پرداخت پولی می کنند که زیر میزی نام گرفته است و  چیزی جز رشوه نیست و در عمل جان بیمار دردمند را در گرو نگه می دارند تا زیر میزی مورد نظر خود را دریافت کنند . قبلا تصور می کردیم رشوه خواری و فساد اداری در محدوده معدودی کارمند دون پایه است که شاید از بابت کمی حقوق و دشواری معیشت دست به اخاذی از ارباب رجوع و پارتی بازی و رشوه خواری می زنند. اما زهی خیال باطل! حالا در یکی از اقشار پر درآمد جامعه که می توانند با همین دستمزد قانونی خود به راحتی زندگی کنند ، باز دست در سفره بیماران مضطر ودرمانده می کنند تا سفره ی خود را رنگین تر سازند.

        زیر میزی بنا به اذعان وزیر محترم بهداشت و درمان و آموزش پزشکی وسایر مقامات وزارتخانه غیر قانونی و خلاف است و پزشکان جز تعرفه قانونی و مشخص شده حق دریافت مبلغ اضافی از بیمار را ندارند و با متخلفین برخورد خواهد شد. (۱) در غیر قانونی بودن و غیر اخلاقی بودن این نوع زیر میزی همین بس  که این پزشکان محترم  !  هیچ رسیدی به بیمار تحویل نمی دهند و هیچ ردی از خود به جا نمی گذارند.

  قطعا چنین ظلمی به بندگان خدا  ، با زیر پا گذاشتن وجدان و بی اعتنائی به اخلاق و دین و قانون  امکان پذیر می گردد. در هنگامی که بیمار و اطرافیان در بدترین شرایط ممکن به این پزشکان محترم مراجعه می کنند  ، با این مساله مواجه می شوند که فلان مبلغ را پرداخت کنید وگرنه عمل جراحی انجام نمی شود  و آنان مستاصل و در اضطرار کامل مجبور می شوند هر طوری که هست این مبلغ را فراهم کنند تا عمل جراحی انجام شود.

     ما به وجدان فرو خفته این عزیزان نهیب می زنیم که " این تذهبون " کجا می روید؟ به چه چیزی می خواهید برسید؟ مگر نمی دانید که اغلب بیماران دردمند ،  این به اصطلاح زیر میزی را به ناچار و اجبار پرداخت می کنند و اصلا راضی نیستند؟  وای اگر از پس امروز بود فردائی  . که حتما فردائی در پیش است و در محضر عدل الهی باید پاسخگو باشید . 

در اخر مقال سپاس و درود خود را نثار پزشکان با وجدان و با شرفی می کنیم که خویش را وقف خدمت به خلق خدا و تسکین آلام دردمندان و درمان بیماران و نجان هم نوعان خود کرده اند و اجر خود را از ان شافی حقیقی و خالق ربوبی می طلبند.

-------------------------------

۱ - روزنامه کیهان  ۹ مهر ۱۳۹۱